Zaświadczenie o zdolności do uprawiania sportu

Lekarz w Poradni Podstawowej Opieki może wystawić zaświadczenie o zdolności do uprawiania sportu przez dzieci i młodzież do 21 r.ż

i przez zawodników pomiędzy 212 a 23 r.ż. na podstawie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 lutego 2019 roku pozycja 396 Dziennika

Ustaw i Rozporządzenia z dnia 14 kwietnia 2011 roku poz. 500 Dziennika Ustaw Nr 88

Do 19 r.ż. zaświadczenie takie można wydawać na podstawie badania profilaktycznego stanu zdrowia - bilans zdrowia.

Po ukończeniu 19 r.ż. zaświadczenie wystawia się na podstawie badania profilaktycznego i badań dodatkowych  o ile lekarz stwierdzi, że

są potrzebne do wystawienia takiego zaświadczenia.

Badania dodatkowe nie są finansowane w ramach poradni podstawowej opieki zdrowotnej (np Echo serca)

Ze względu na to, że w przychodni NZOZ Medycyna Rodzinna nie ma lekarza, który jest przeszkolony na temat badań profilaktycznych

niezbędnych do uprawiania sportu - istnieje możliwość wystawienia takiego zaświadczenia tylko w przypadku dzieci zdrowych, mających aktualne badania bilansowe i badania dodatkowe wymagane przez lekarza, który ma wystawić takie zaświadczenie.

W każdym przypadki pacjent otrzyma skierowanie do poradni specjalistycznej - Poradni Medycyny Sportowej.

Skierowania na badania

1. Zgodnie z obowiązującymi przepisami "w przypadku, gdy pacjent objęty leczeniem specjalistycznym wymaga wykonywania badań kontrolnych, pozostających w związku z prowadzonym leczeniem, skierowanie na te badania wydaje oraz pokrywa koszty ich wykonania świadczeniodawca udzielający świadczeń ambulatoryjnej opieki specjalistycznej". Oznacza to, iż skierowanie na badania kontrolne wydaje lekarz prowadzący - specjalista.

Krystyna Domańska - Rzecznik praw pacjenta Lubelskiego OW NFZ

28.01.2005; 02.02.2006 

2. Każda kobieta, będąca pod opieką poradni ginekologiczno-położniczej, ma prawo do określonego dla ciąży pakietu badań diagnostycznych. W wykazie badań wykonywanych podczas ciąży znajduje się m.in. grupa krwi, morfologia krwi, badanie poziomu cukru we krwi, badanie moczu, badanie ultrasonograficzne (USG). Pacjentce korzystającej z opieki lekarza ginekologa, mającego podpisaną umowę z Funduszem, przysługuje prawo do bezpłatnych porad i badań diagnostycznych. Ponadto, lekarz ginekolog kierujący na badania ma obowiązek wskazać miejsce, w którym Pacjentka wykona je bezpłatnie (diagnostykę można wykonać bezpłatnie jedynie w pracowni/ laboratorium, mającej kontrakt z przychodnią lub lekarzem wystawiającym skierowania na badania). 

Krystyna Domańska - Rzecznik praw pacjenta Lubelskiego OW NFZ

 15.07.2005 

3. Lekarz kardiolog kieruje mnie na zabieg operacyjny i twierdzi, że skierowanie do szpitala i na badania diagnostyczne uzyskam od lekarza rodzinnego. Czy słusznie? 

 W przypadku, gdy pacjent jest objęty leczeniem specjalistycznym i wymaga badań diagnostycznych, pozostających w związku ze sprawowanym leczeniem - skierowanie na te badania wydaje lekarz specjalista. 

 Podobnie, gdy pacjent objęty leczeniem specjalistycznym wymaga leczenia szpitalnego - lekarz specjalista zobowiązany jest do wystawienia skierowania do szpitala i dołączenia (do skierowania) wyników badań diagnostycznych, zgodnie z rozpoznanym schorzeniem i wiedzą medyczną, w celu potwierdzenia wstępnego rozpoznania. 

Krystyna Domańska - Rzecznik praw pacjenta Lubelskiego OW NFZ

 17.06.2005 

 4. Jestem pod opieką poradni rehabilitacyjnej od pół roku. Lekarz zalecił wykonanie prześwietlenia kręgosłupa, ale nie wydał mi skierowania tylko odesłał do lekarza rodzinnego. Kto powinien wystawić mi skierowanie? 

Zgodnie z obowiązującymi przepisami porada lekarska w poradni rehabilitacyjnej obejmuje m.in. kierowanie pacjenta na konsultacje i badania dodatkowe. W opisywanej więc przez Pana sytuacji skierowanie na prześwietlenie powinien wystawić lekarz z poradni rehabilitacyjnej, wskazując jednocześnie zakład w którym to prześwietlenie Pan wykona. 

Krystyna Domańska - Rzecznik praw pacjenta Lubelskiego OW NFZ

 dodano 20.01.2006 

5. Od roku jestem pacjentem poradni endokrynologicznej. Ostatnio lekarz specjalista wypisał na "karteczce" badania, które powinienem wykonać i polecił udanie się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Endokrynolog stwierdził, że skierowania na badania podstawowe powinien wystawić lekarz rodzinny. Czy słusznie? 

Pacjent będący pod opieką poradni specjalistycznej powinien uzyskać skierowania na badania diagnostyczne od lekarza specjalisty. Świadczenia specjalistyczne udzielane pacjentowi obejmują bowiem porady lekarskie wraz z wykonanymi badaniami diagnostycznymi, również z zakresu kompetencji lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. 

Krystyna Domańska - Rzecznik praw pacjenta Lubelskiego OW NFZ

 23.09.2005 

6. Zostałam skierowana przez lekarza pierwszego kontaktu do lekarza specjalisty, który wydał skierowanie do szpitala na zabieg i dołączył do niego wynik przeprowadzonego badania. Natomiast w szpitalu powiedziano mi, że muszę wykonać kilka innych badań we własnym zakresie zanim zostanę przyjęta na oddział. Kto powinien pokryć ich koszty? 

Lekarz kierujący pacjenta do szpitala (lekarz podstawowej opieki medycznej lub lekarz specjalista) zobowiązany jest do bezpłatnego wykonania i dołączenia do skierowania na zabieg wyników badań potwierdzających schorzenie zgodnie z aktualną wiedza i praktyką medyczną. Badania niezbędne do wykonania zabiegu operacyjnego, w tym badania zawarte w wykazie badań lekarza podstawowej opieki medycznej, a nie związane z potwierdzeniem rozpoznania wstępnego, powinny być wykonane przez szpital przyjmujący pacjenta. Powyższe badania szpital jest zobowiązany wykonać we własnym zakresie. Pacjent nie może być odsyłany ze szpitala do lekarza podstawowej opieki medycznej, lub lekarza specjalisty w celu wykonania dodatkowych badań. 

Tomasz Filarski - Rzecznik praw pacjenta Krakowskiego OW NFZ

 03.01.2005 

 7. Zasady wystawiania skierowań 

Świadczenia z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej są udzielane bez skierowania w następujących poradniach:

ginekologiczno-poołożniczych, 

stomatologicznych, 

dermatologiczno-wenerologicznych, 

onkologicznych, 

psychiatrycznych, 

okulistycznych, 

lecznictwa odwykowego dla osób uzależnionych od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych oraz tytoniu, 

dla osób zakażonych wirusem HIV, 

dla chorych na gruźlicę, 

dla inwalidów wojennych i osób represjonowanych. 

Uwaga!  Świadczenia szpitalne udzielane są bez skierowania w sytuacjach: zatruć, urazów, porodu, stanu zagrożenia życia, w razie wypadku.

Skierowania do lekarzy specjalistów: 

 Kierują: lekarze POZ lub lekarze specjaliści (do lekarzy specjalistów innej dziedziny) bez konieczności pośrednictwa lekarza pierwszego kontaktu, np. lekarz pediatra może wystawić skierowanie do lekarza kardiologa. Do skierowań powinny być dołączone wyniki badań niezbędne do konsultacji lekarza specjalisty. Zakres badań powinien być zgodny z wiedzą lekarza kierującego i uzasadniać konieczność konsultacji u specjalisty. 

Ważne!  Jeżeli lekarz wystawi nam skierowanie na badania, to musi wskazać miejsce, gdzie mamy te badania wykonać. Dostaliśmy na przykład skierowanie na podstawowe badanie krwi, moczu, na EKG. Nasza przychodnia nie dysponuje odpowiednim laboratorium, ani nie ma aparatu. Wówczas lekarz powinien nam wskazać jednostkę, w której możemy te badania wykonać bezpłatnie. Jeżeli skorzystamy z dowolnego laboratorium - zapłacimy za badania z własnej kieszeni. 

Skierowanie na leczenie szpitalne: 

 UWAGA! Skierowanie do szpitala może wystawić każdy lekarz, który ma prawo wykonywania zawodu (nawet z gabinetu prywatnego, który nie podpisał kontraktu z NFZ). W przypadku leczenia planowego, lekarz kierujący dołącza wyniki badań uzasadniające celowość skierowania na leczenie szpitalne. W przypadkach nagłych należy przyjąć pacjenta nawet wtedy, kiedy nie ma on przy sobie wyników określonych badań. 

Jeżeli przed operacją powinny być wykonane jakieś badania, to robi je szpital na koszt szpitala. Nie wolno odsyłać pacjenta, np. do lekarza POZ w celu wykonania dodatkowych badań. 

Barbara Nawrocka - Rzecznik prasowy Kujawsko-Pomorskiego OW NFZ

 15.07.2005 r.

Dokumenty potwierdzające ubezpieczenie

1. Czy brak podstemplowanej (aktualnej) książeczki zdrowia rodzica może być powodem odmowy udzielenia konsultacji lekarskiej czteroletniemu dziecku? 

 Dzieci i młodzież do 18. roku życia, a jeśli uczą się dalej, to do 26. roku życia, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia, ale muszą być do niego zgłoszone. Obowiązek zgłoszenia dziecka do ubezpieczenia spoczywa na rodzicu, osobie lub instytucji sprawującej nad nim opiekę. Ustawa nie zwalnia jednak nikogo, także opiekuna dziecka, z obowiązku okazania ważnego dowodu ubezpieczenia w sytuacji planowego korzystania ze świadczeń zdrowotnych w ramach opłacanej składki. W sytuacji nagłej dokument może zostać przedstawiony w innym czasie, jednak nie później niż 7 dni od udzielenia świadczenia. Każdy ubezpieczony w NFZ ma prawo do bezpłatnej opieki zdrowotnej na terenie całego kraju, w placówkach mających kontrakt z NFZ, jednak w każdym przypadku należy udowodnić prawo do świadczeń, okazując ważny dowód ubezpieczenia.

Aneta Styrnik - Biuro Informacji i Komunikacji Społecznej NFZ

 10.02.2006 

2. Ubezpieczenie noworodków 

Podobno po 6 miesiącach, gdy matka zgłasza się z dzieckiem do przychodni na pierwsze szczepienie, dowiaduje się, że NFZ nie zrefunduje dotychczasowego leczenia, dopóki matka nie dopełni formalności i sama nie zadba o zarejestrowanie dziecka wg numeru PESEL. 

 Rodzice noworodka mają obowiązek wystąpić do urzędu gminy lub miasta o nadanie dziecku numeru PESEL. Urząd musi to zrobić w ciągu 3 miesięcy. Przez pierwsze 6 miesięcy dziecko jest zatem zarejestrowane w poradni według tzw. numeru zerowego i daty urodzenia. Noworodek jest pod opieką lekarza, położnej i pielęgniarki środowiskowej - oczywiście bezpłatną. Jeśli jednak do 6. miesiąca życia matka nie zgłosi w poradni numeru PESEL dziecka, zostanie ono skreślone z listy pacjentów. 

Małgorzata Kucińska - Rzecznik praw pacjenta ŁOW NFZ

 17.02.2006

 3. Okresu ważności dowodu ubezpieczenia

 Prawo do świadczeń opieki zdrowotnej ustaje po upływie 30 dni od dnia wygaśnięcia obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego. Dowód ubezpieczenia ważny jest zatem do końca miesiąca, w którym go aktualizowano lub za który zapłacono składkę, plus następne 30 dni. Dokument potwierdzający opłacenie składki na ubezpieczenie zdrowotne zachowuje ważność przez okres do dwóch miesięcy, z których pierwszy to ten, za który zapłacono składkę. Np. przedsiębiorca zapłaci składkę za sierpień do 10 września. A zatem odcinek opłacenia składki jest dowodem na ubezpieczenie w sierpniu oraz przez 30 dni września. 

Książeczka zdrowia ucznia/studenta nie jest dowodem ubezpieczenia, tylko dokumentem medycznym. Nie powinna być okazywana nikomu, poza osobami uprawnionymi do udzielania świadczeń, tj. poza lekarzem lub pielęgniarką. 

Redakcja serwisu internetowego NFZ

 16.09.2005

LEKI - komu przysługują bezpłatne leki

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, osobami posiadającymi szczególne uprawnienia do zaopatrzenia w leki są: - zasłużeni honorowi dawcy krwi (którym przysługuje bezpłatne zaopatrzenie w leki objęte wykazami leków podstawowych i uzupełniających do wysokości limitu oraz leki, które zasłużony dawca krwi może stosować w związku z oddawaniem krwi), - inwalidzi wojskowi (którym przysługuje bezpłatne zaopatrzenie w leki objęte wykazami leków podstawowych i uzupełniających do wysokości limitu), - inwalidzi wojenni, małżonkowie pozostający na ich wyłącznym utrzymaniu, wdowy i wdowcy po poległych żołnierzach i zmarłych inwalidach wojennych uprawnionych do renty rodzinnej oraz osoby represjonowane (którym przysługuje bezpłatne zaopatrzenie w leki, oznaczone symbolem "RP" w decyzji dopuszczającej do obrotu oraz wpisane do Rejestru Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), - żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe oraz pełniący służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, kandydaci na żołnierzy zawodowych (którym przysługuje bezpłatne zaopatrzenie w leki umieszczone w wykazach leków podstawowych i uzupełniających oraz leki recepturowe). 

Krystyna Domańska - Rzecznik praw pacjenta Lubelskiego OW NFZ

 31.03.2006 

Zgodnie z obowiązującym prawem, małżonce inwalidy wojennego pozostającej na jego wyłącznym utrzymaniu, przysługuje bezpłatne zaopatrzenie w leki wydawane na recepty i wpisane do Rejestru Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Polski. Lekarz nie może wypisać recepty, a aptekarz wydać bezpłatnie leku, jeśli Pacjentka nie przedstawi odpowiednich dokumentów potwierdzających uprawnienie: 

książeczka inwalidy wojennego małżonka, 

odpis aktu małżeństwa 

oraz zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o nieuzyskiwaniu dochodów. 

Zamiast tych wszystkich dokumentów, Pacjentka może dysponować jednym - decyzją Dyrektora Oddziału NFZ o uprawnieniu do bezpłatnych leków. Taka decyzja jest wydawana w ciągu 30 dni od złożenia stosownego wniosku. Należy do niego dołączyć kserokopie wymaganych dokumentów. 

Małgorzata Koszur - Rzecznik prasowy Zachodniopomorskiego OW NFZ

 08.04.2005

Karta zgonu

Zmarł mój kuzyn, a lekarz z pogotowia ratunkowego, który stwierdził zgon wystawił kartę informacyjną i odesłał po akt zgonu do lekarza rodzinnego, którego jak się okazało, kuzyn nigdy nie miał. Przychodnia odmówiła wystawienia aktu zgonu, a jest on przecież niezbędny przy załatwianiu wszelkich formalności. Kto więc zobowiązany jest do wystawienia aktu zgonu?

 Zgodnie z obowiązującymi przepisami kartę zgonu powinien wystawić lekarz, który ostatni w okresie 30 dni przed dniem zgonu udzielał choremu świadczeń lekarskich. Jeżeli nie jest to z różnych względów możliwe - np. zmarły nie korzystał z opieki lekarskiej lub lekarz nie może z uzasadnionych przyczyn dokonać oględzin zwłok w ciągu 12 godzin od chwili wezwania - kartę zgonu wystawia lekarz, który stwierdził zgon będąc wezwany do nieszczęśliwego wypadku lub nagłego zachorowania. 

W opisywanej przez Pana sytuacji kartę zgonu powinien wystawić lekarz z pogotowia ratunkowego.

Krystyna Domańska - Rzecznik praw pacjenta Lubelskiego OW NFZ

 08.09.2005

Leczenie uzdrowiskowe

1. Uprzejmie proszę o informacje, jak często mogę korzystać z leczenia uzdrowiskowego (sanatorium), w którym pobyt jest finansowany w części przez NFZ. Z czego wynika taka częstotliwość? 

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, pacjent w jednym roku kalendarzowym może skorzystać z jednego zakresu leczenia uzdrowiskowego (ambulatoryjnego, szpitalnego lub sanatoryjnego). 

Krystyna Domańska - Rzecznik praw pacjenta Lubelskiego OW NFZ

 02.02.2006 

2. ABC leczenia uzdrowiskowego 

 Skierowanie powinno być przesłane przez lekarza, który je wystawił, do Oddziału Wojewódzkiego NFZ, w zamkniętej kopercie opatrzonej napisem "SKIEROWANIE NA LECZENIE UZDROWISKOWE". Skierowanie może być także przesłane bezpośrednio przez pacjenta. Skierowanie jest potwierdzane przez Fundusz, jeżeli lekarz specjalista w dziedzinie balneoklimatologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej stwierdzi celowość skierowania oraz jeśli są miejsca w odpowiednich zakładach lecznictwa uzdrowiskowego. Lekarzowi specjaliście przysługuje prawo dokonania zmiany kwalifikacji skierowania z leczenia sanatoryjno-uzdrowiskowego na leczenie w szpitalu uzdrowiskowym, jak i Odwrotnie: z leczenia uzdrowiskowego szpitalnego na leczenie uzdrowiskowo-sanatoryjne. Jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że skierowanie na leczenie uzdrowiskowe jest niecelowe, wówczas Oddział Funduszu nie potwierdza skierowania. Zwracane jest ono lekarzowi, który je wystawił. Stosowna informacja przekazywana jest również pacjentowi. Na niepotwierdzenie skierowania przez Oddział Funduszu nie przysługuje odwołanie. Skierowanie na leczenie w szpitalu uzdrowiskowym - wystawia lekarz zatrudniony w klinice lub szpitalu, w którym pacjent przebywał na leczeniu szpitalnym - nie później niż w dniu wypisania chorego ze szpitala. Lekarz dołącza do skierowania kartę informacyjną, zawierającą opis przebiegu choroby, opis leczenia, wyniki badań pomocniczych oraz zalecenia. Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym jest bezpłatny i odbywa się w ramach zwolnienia lekarskiego. Skierowanie na leczenie w sanatorium uzdrowiskowym - wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. Fundusz określa termin, miejsce, rodzaj leczenia i zakład lecznictwa uzdrowiskowego. Pobyt w sanatorium uzdrowiskowym jest częściowo odpłatny przez ubezpieczonego i odbywa się w ramach urlopu wypoczynkowego. Wysokość odpłatności określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie leczenia uzdrowiskowego (Dz. U. nr 274, poz. 2724). Skierowanie na leczenie uzdrowiskowe ambulatoryjne - wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. Osoba ubezpieczona ponosi koszty pobytu podczas korzystania z leczenia ambulatoryjnego (we własnym zakresie zapewnia sobie zakwaterowanie i wyżywienie). Dzieci w wieku od 3 do 6 lat mogą być kierowane na leczenie uzdrowiskowe same lub pod nadzorem opiekuna prawnego. Leczenie dzieci jest bezpłatne, natomiast rodzice lub opiekunowie ponoszą pełną odpłatność za pobyt w zakładzie. Dzieci uczęszczające do szkoły podstawowej lub gimnazjum kierowane są na leczenie uzdrowiskowe przez cały rok, zaś młodzież ponadgimnazjalna korzysta z leczenia uzdrowiskowego w okresie wolnym od nauki. Ważne:

w przypadku braku miejsc w odpowiednich zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, Oddział Funduszu prowadzi listę osób oczekujących na potwierdzenie skierowania. Ubezpieczeni mają prawo do informacji o swojej kolejności na liście oczekujących, 

okres ważności skierowania do sanatorium uzdrowiskowego wynosi 12 miesięcy od daty wystawienia skierowania. Skierowanie po utracie ważności odsyłane jest do lekarza ubezpieczenia zdrowotnego celem weryfikacji. O utracie ważności skierowania pacjent powiadamiany jest pisemnie, 

NFZ nie organizuje i nie pokrywa kosztów podróży na leczenie uzdrowiskowe, 

pacjent ponosi koszty opłaty klimatycznej. Rezygnacja - w przypadku rezygnacji, skierowanie należy bezzwłocznie zwrócić do oddziału Funduszu. Każda rezygnacja powinna być uzasadniona i udokumentowana pisemnie. Oddział Funduszu uzna rezygnację i zwrot skierowania za zasadny gdy ich powodem jest: 

wypadek losowy 

choroba ubezpieczonego (np. pobyt w szpitalu)

 W przypadku uzasadnionego zwrotu skierowania, Fundusz wyznacza nowy termin jego realizacji, zgodnie z pierwotną datą wpływu skierowania. Nieuzasadniony zwrot skierowania traktowany jest jak złożenie nowego skierowania. Pacjent ma prawo skrócić pobyt w sanatorium:

z powodu swojej choroby, która uniemożliwia kontynuowanie pobytu w sanatorium, 

z przyczyn niezależnych od pacjenta, w tym udokumentowanej choroby lub śmierci członka najbliższej rodziny i osoby pozostającej pod opieką pacjenta, 

skrócenie pobytu może nastąpić również z przyczyn leżących po stronie sanatorium.

 W przypadku skrócenia pobytu w sanatorium z przyczyn inne niż w/w pacjent ponosi pełną odpłatność.

 Odpłatność za pobyt w sanatorium uzdrowiskowym:

< (ceny 01.X-30.IV / 01.V-30.IX)

< Pokój 1-osobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym ( 22 zł / 27 zł )

< Pokój 1-osobowy bez węzła higieniczno-sanitarnego ( 17 zł / 22 zł )

< Pokój 2-osobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym ( 13,5 zł / 18,5 zł )

< Pokój 2-osobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego ( 10 zł / 13,7 zł )

< Pokój 1-osobowy w studio ( 18 zł / 24,5 zł )

< Pokój 2-osobowy w studio ( 11,5 zł / 16,5 zł )

< Pokój wieloosobowy w studio ( 7,5 zł / 9 zł )

< Pokój wieloosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym ( 8,5 zł / 10 zł )

< Pokój wieloosobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego ( 6,5 zł / 8,5 zł )

Krystyna Domańska - Rzecznik praw pacjenta Lubelskiego OW NFZ 24.03.2006 r

---